ოქტომბერი 25, 2009
"ფახი"
ბავშვების ამოჩემებული სიტყვები, სახელები თუ გამოთქმები არავისთვის უცხო არ არის. ასეთ სიტყვად ჩემი და ჩემს მეზობლად მდებარე კორპუსის ბავშვებს “ფახი” გვქონდა.
ამ ორ შენობას პატარა მოედანი ჰყოფს ერთმანეთისგან და სწორედ აქ იმართებოდა ჩვენი საფეხბურთო ბატალიები, რომელიც შიგადაშიგ ჩხუბშიც გადადიოდა. ეს ჩხუბები, ისევე როგორც ფეხბურთი, ტრამვების გარეშე მთავრდებოდა, ან რა უნდა გვექნა ერთმანეთისთვის 6–7 წლის თავკომბალა ბავშვებს.
მაგრამ იყო ერთი დიდი “იარაღი”, რომლისაც ყველას გვეშინოდა და რომლით მიყენებული ჭრილობაც დაზარალებულ მხარეს, შემდეგ შეხვედრამდე მიჰყვებოდა. ტკიოდა, შურისძიების სურვილი მოსვენებას არ აძლევდა.
ეს იყო სიტყვა “ფახი”, რომელსაც ფეხბურთსა თუ ჩხუბში გამარჯვებულები, თავისი კორპუსისკენ გაძანძალებულ, სირცხვილნაჭამ მოწინააღმდეგეს დააყრიდნენ და რადგან პატარებში მოგებულ–წაგებულის გარკვევა არც ისე ადვილია, მოედნის სხვადასხვა მხარეს გამაგრებულები კარგახანს ვადებდით ერთმანეთს იმ სამარცხვინო დაღს, რასაც “ჩაფახებული” ერქვა. ეს პროცესი ისეთი ხმაურიანი და ემოციური გახლდათ, რომ სეირს მოკლებული სამოცდაათიანების “პირველი თაობის” მშობლებიც საკმაოდ ერთობოდნენ ამ სანახაობით.
მალე ოთხი ათწლეული შეუსრულდება ზემოთაღწერილ ისტორიას, სიტყვა “ფახი”–ს მნიშვნელობაც გავიგე, თურმე “გაქცევას”, “ათესვას” ნიშნავს და სულაც არ ყოფილა “შეშინებული” ან “ჩასვრილი”. 😀
ზოგჯერ ახლაც მივაძახებთხოლმე ერთმანეთს ბავშვობის მეგობრები და ამ სიტყვას ჩვენთვის იგივე აზრი აქვს რაც ორმოცი წლის წინ.
დღეს კი მთელი ეს ამბავი ამ ვიდეომ გამახსენა.
აი, ნამდვილი ფახი ამას ჰქვია თურმე და მეც არ მცოდნია 😀 😀 😀
პატარა ისტორიები 